شهر دود زده ما تهران
ماه سپتامبر وقتی از ایران برگشتم ،در دهات ما فرانکفورت مانند چند شهر دیگر آلمان برای مقابله با ذرات معلق در هوا بین ماشین ها مجوز عبور تقسیم کردند ودربسیاری از شهر ها با استفاده از آبپاشی در شب ذرات معلق را به سطح زمین می آورند و سطح زمین را بعد از آن شستشو می دهند. اجرای قوانین و بکار گیری تکنو لوژی در راه مقابله با معضل ، شاید موثرترین روش است . همه می نویسند ولی در سر جای اول خود هستیم امان از کوچک ترین تحول و تغییری .باید نوشت، شاید حد اقل 1 نفر بخواند و به آن فکر کند.
در ایران با جناب دکتر فرهاد دبیری صحبت می کردم از کمبود قوانین در ایران گفتم ؛ ایشان گفتند : "ما قانون داریم ولی اجرا نمی کنیم ."شابد در مورد خاک در کشور ما قوانین به معنای واقعی نباشد ودر مورد آب کمبود احساس شود ولی با جرات می توانم بگویم که حق در این مورد با دکتر دبیری است ، بر اساس مصوب 1374/2/3 قانون نحوه جاوگیری از آلودگی هوا که جهت تحقق اصل 50 قانون اساسی حمهوری اسلامی ایران می باشد ؛ کلیه دستگاه ها و موسسات و کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی موظفند مقررات و سیاست های مقرر در این قانون را رعایت کنندو فصل ششم از این قانون همچنین سازمان صدا وسیما را موظف به تنویر افکار عمومی،آموزش قوانین ومقررات کرده است.
در ماه سپتامبر در آلمان کلیه شبکه های تلویزیون اعم از دولتی و خصوصی جهت اطلاع عموم هر ساعت حد اقل سه بار به این مسئله اشاره می شد و تمامی مردم این مشکل را درک کرده بودند.
آیا اطلاع رسانی در مورد گاز های گلخانه ای در ایران کامل بوده است ؟ آیا شهروندان تهران عمق فاجعه را احساس کرده اند؟ در سال 1377 پیش استاد ارجمند ما دکتر حسن دیانت نژاد به علت آلودگی هوا که ناشی از اثر گاز های گلخانه ای _ آنچه خودش در کلاس اکولوژی به ما یاد داد_ فوت کرد . امسال بعد از 10 سال نزدیک به 100 نفر در تهران به علت مشابه درگذشته اند. آیا تعطیلی مدارس راه چاره است؟ ما همیشه راه کوتاه را انتخاب می کنیم .بهد از ده سال چه کرده ایم ؟ ماشین های مدل قدیمی را از تهران خارج کردیم. پرواز های خارجی را به فرودگاه امام خمینی انتقال دادیم و شاید ده ها کار دیگر ،اما آیا به شهروندان تهران یاد دادیم که وسائل نقلیه عمومی استفاده کنند؟ آیا در پائیز با ارائه سرویس مدرسه مجانی ویا با قیمت بسیار ارزان خانواده ها را تشویق کردیم ،فرزندان خود را اینگونه راهی مدرسه کنند؟ اصلا فکر کردیم چقدر نظم وزمان بندی در جریان وسائل نقلیه عمومی شهری مهم است؟ کارمندان و دانشجویان چه امکاناتی دارند؟ آیا به تکنولوژی جدید و فیلترها فکر کرده ایم؟آیا قوانین در دست را اجرا می کنیم ؟ و بر اجرای آنها نظارت داریم؟ اگر ده سال پیش برنامه ریزی کرده بودیم ؛ شاید امروز برای موضوع دیگری دنبال راه چاره بودیم .
کاش هیچ وقت آقا محمد خان قاجار هوس نمی کرد،ازقریه کوچک و خوش آب وهوا طهران ، ابرشهر دود زده تهران بر روی گسل های پراکنده بر پا کند.شاید امروز پایتخت اطفهان و یا تبریز بود.
در ایران با جناب دکتر فرهاد دبیری صحبت می کردم از کمبود قوانین در ایران گفتم ؛ ایشان گفتند : "ما قانون داریم ولی اجرا نمی کنیم ."شابد در مورد خاک در کشور ما قوانین به معنای واقعی نباشد ودر مورد آب کمبود احساس شود ولی با جرات می توانم بگویم که حق در این مورد با دکتر دبیری است ، بر اساس مصوب 1374/2/3 قانون نحوه جاوگیری از آلودگی هوا که جهت تحقق اصل 50 قانون اساسی حمهوری اسلامی ایران می باشد ؛ کلیه دستگاه ها و موسسات و کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی موظفند مقررات و سیاست های مقرر در این قانون را رعایت کنندو فصل ششم از این قانون همچنین سازمان صدا وسیما را موظف به تنویر افکار عمومی،آموزش قوانین ومقررات کرده است.
در ماه سپتامبر در آلمان کلیه شبکه های تلویزیون اعم از دولتی و خصوصی جهت اطلاع عموم هر ساعت حد اقل سه بار به این مسئله اشاره می شد و تمامی مردم این مشکل را درک کرده بودند.
آیا اطلاع رسانی در مورد گاز های گلخانه ای در ایران کامل بوده است ؟ آیا شهروندان تهران عمق فاجعه را احساس کرده اند؟ در سال 1377 پیش استاد ارجمند ما دکتر حسن دیانت نژاد به علت آلودگی هوا که ناشی از اثر گاز های گلخانه ای _ آنچه خودش در کلاس اکولوژی به ما یاد داد_ فوت کرد . امسال بعد از 10 سال نزدیک به 100 نفر در تهران به علت مشابه درگذشته اند. آیا تعطیلی مدارس راه چاره است؟ ما همیشه راه کوتاه را انتخاب می کنیم .بهد از ده سال چه کرده ایم ؟ ماشین های مدل قدیمی را از تهران خارج کردیم. پرواز های خارجی را به فرودگاه امام خمینی انتقال دادیم و شاید ده ها کار دیگر ،اما آیا به شهروندان تهران یاد دادیم که وسائل نقلیه عمومی استفاده کنند؟ آیا در پائیز با ارائه سرویس مدرسه مجانی ویا با قیمت بسیار ارزان خانواده ها را تشویق کردیم ،فرزندان خود را اینگونه راهی مدرسه کنند؟ اصلا فکر کردیم چقدر نظم وزمان بندی در جریان وسائل نقلیه عمومی شهری مهم است؟ کارمندان و دانشجویان چه امکاناتی دارند؟ آیا به تکنولوژی جدید و فیلترها فکر کرده ایم؟آیا قوانین در دست را اجرا می کنیم ؟ و بر اجرای آنها نظارت داریم؟ اگر ده سال پیش برنامه ریزی کرده بودیم ؛ شاید امروز برای موضوع دیگری دنبال راه چاره بودیم .
کاش هیچ وقت آقا محمد خان قاجار هوس نمی کرد،ازقریه کوچک و خوش آب وهوا طهران ، ابرشهر دود زده تهران بر روی گسل های پراکنده بر پا کند.شاید امروز پایتخت اطفهان و یا تبریز بود.
نظرات