به یاد ماهی های سفر کرده دوران ما

ماهی، علف، آفتاب، پرنده،
سنگ، ستاره، انتظار، رود.
و من
همه
هرچه
هرچه که هست،
همه ما
فقط حسرت بی‌پایان یک اتفاق ساده‌ایم،
که جهان را بی‌جهت
جور عجیبی
جدی گرفته‌ایم
فراموشی
فراموشی
فقط فراموشی
سرآغاز سعادت آدمی‌ست!

شعری ار سید علی صالحی