دیوار دوستی ما

گاهی دوستی ها چون یک دیوار کاهگلی در کوچه باغ زندگی ست

زیبا ست

ولی بی اساس

با تکانی می ریزد

و با هر نم بارانی

شسته می شود

گِل می شود

و

در جوی میان کوچه زندگی می رود

و از او فقط "هیچ" می ماند

راستی

می شناختی آن دیواری که با اشک گنجشکَکِ اشی مشی شسته شد