آمورش محیط زیست در ایران
این چند روز دور از اینترنت بودم و حسابی مشق نویسی و شیطونی کردم (قابل توجه دوستان بالاترین این شیطونی از نوع پیاده روی و آشپزی ایرونی بود!!) ولی باید بگم، وای خیلی دنیا بی اینترنت کوچیکه!!
این مدت کوتاه در دنیای کوچک ولی بسیار پر معنای قوانین محیط زیست چرخی زدم. نتیجه دلم برای محیط ریست ایران کباب تر شد اون هم از نوع کوبیده شاید هم چنجه؛ چه میدونم، والا؟
هنگامی که در لا به لای قوانین، پاراگراف مربوط به حفاظت در برابر مواد شیمیائی خطرناک را مثل موریانه می جویدم تا شاید به نتیجه عاقلانه برای مشکل شخصی خودم با ته سیگار برسم ولی به قول آلمانی ها (kein Erfolg )!
وای ما کجا هستیم اینا کجا هستند(جمله تکراری من؟!). خوبه من یک کمی از این عالم حقوق سرم میشه و همین قد کافی که بشه دل را به دریا زد و اظهار نظر کرد و با صدای بلند گفت: "بیا ای دوست من فقط یک قدم برداریم ولی در کنار هم و همگام با هم و آن هم برای ایران."
این آخر هفته را همش به این موضوع فکر کردم کاش بجای نوشتن مقاله در باب خاک و فاضلاب، کاش در مورد آموزش می نوشتیم ! بنویسم این آب و خاک را آلوده نکنیم و شاید به زبان ساده و در یک کلام " آب را گل آلود نکنیم" وکاش می شد این داستان محیط زیست را از قصه سیاست جدا می کردیم، اون موقع حرف اول را یاد دادن و یادگیری می زد. این پروفسور خوش تیپ من، به من میگه نظربه بده من حامی بی چون و چرای تو هستم. آخه طفلک آرزو داره بیاد تو یک کشوری که میتونه همه آب و هواهای دنیا را در یک روز دید ولی من می ترسم وقتی بیاد از بس غصه بخوره سکته کنه بیافته رو دستمون.
این مدت کوتاه در دنیای کوچک ولی بسیار پر معنای قوانین محیط زیست چرخی زدم. نتیجه دلم برای محیط ریست ایران کباب تر شد اون هم از نوع کوبیده شاید هم چنجه؛ چه میدونم، والا؟
هنگامی که در لا به لای قوانین، پاراگراف مربوط به حفاظت در برابر مواد شیمیائی خطرناک را مثل موریانه می جویدم تا شاید به نتیجه عاقلانه برای مشکل شخصی خودم با ته سیگار برسم ولی به قول آلمانی ها (kein Erfolg )!
وای ما کجا هستیم اینا کجا هستند(جمله تکراری من؟!). خوبه من یک کمی از این عالم حقوق سرم میشه و همین قد کافی که بشه دل را به دریا زد و اظهار نظر کرد و با صدای بلند گفت: "بیا ای دوست من فقط یک قدم برداریم ولی در کنار هم و همگام با هم و آن هم برای ایران."
این آخر هفته را همش به این موضوع فکر کردم کاش بجای نوشتن مقاله در باب خاک و فاضلاب، کاش در مورد آموزش می نوشتیم ! بنویسم این آب و خاک را آلوده نکنیم و شاید به زبان ساده و در یک کلام " آب را گل آلود نکنیم" وکاش می شد این داستان محیط زیست را از قصه سیاست جدا می کردیم، اون موقع حرف اول را یاد دادن و یادگیری می زد. این پروفسور خوش تیپ من، به من میگه نظربه بده من حامی بی چون و چرای تو هستم. آخه طفلک آرزو داره بیاد تو یک کشوری که میتونه همه آب و هواهای دنیا را در یک روز دید ولی من می ترسم وقتی بیاد از بس غصه بخوره سکته کنه بیافته رو دستمون.
نظرات
البته باید از کودکی و از مدارس شروع شود، شاید دیر هم نتیجه دهد اما نتیجه می‌دهد...