فقط به یاد پرواز همیشگی شهداد

در جستجوی تو

بر درگاه کوه می گریم

در آستانه دریا

و

در معبر بادها می گریم

در چهار راه فصول

در چهار چوب شکسته پنجره ای

که آسمان ابر آلود را

قابی کهنه می گیرد

. . . .

به یاد پسر عموی عزیزم که هر سال داغ نبودن اش دلمان را بیشتر می سوزاند

برایت از چه بگوییم

برایت از چی بنویسم

برایت و به یادت هنوز آن فانوس را روشن می کنم و نگاه می کنم یاد صدایت می افتم و به یاد آن قران کوچک امروز روی میز من است و نامت و تصویرت و خبر پروازت

....

شهداد عزیزم امروز دوستی پرسید بالا بودن تصادفات را می شود بلایی طبیعی دانست و میشود در دستان حوزه های علمیه سپرد؟ می توان، عزیز دلم ترا را هم برگرداند؟؟ شقایق امروز نوشته عاشفت هست برایت از ته دلش نوشته است و من برایت امروز توان نوشتن ندارم. دلم از رفتن بی دلیل پر دلیل تو گرفته است.

شاید روزی در ایران ما هم جان انسان ها ارزش داشته باشد و برای حفظ آن تفکر کنند و گامی بردارند.

فقط میدانی این ماه نوامبر را اصلا دوست ندارم.